از کجا آمده ام
به کجا می رم آخر…
براستی چه درسی ست در هر تولدی و در هرمرگی
در هر نوزادی و در هر پیری
تا حالا اینجوری دقت کردید ؟
کودک نیاز به مراقبت داره چون ممکنه هر لحظه از خونه بره بیرون یا دست به چیزی بزنه یا چیزی رو بخوره که براش خطرناکه
کودک خودش نمیتونه غذا بخوره و باید بهش غذا داد
کودک نمیتونه خودش بره دستشویی و باید پوشکش کرد
کودک هرکاری بخواد میکنه و دائما مارو غافل گیر میکنه
کودک ضعیفه و باید همیشه حواسمان باشد
کودک گاها چیز های عجیب میخواهد و درخواست های عجیب میکند
کودک بهانه میگیرد و فقط مادر و پدرش ارومش میکنن
کودک نمیتواند راه برورد و نیاز به کالسکه دارد
کودک بخصوص نوزاد چهره زیبایی ندارد و صورت زشت و چروک دارد
حال ببینید چه مقدار از ویژگی های یک نوزاد و کودک در یک انسان پیر هست؟
تقریبا همشون
شاید قراره بفهمیم که بعد از پیری باز هم قراره متولد بشیم اما در جهانی دیگر؟
شاید قرار است بفهمیم پیر ها را هم باید همانند کودکان دوست داشت و به ان ها خدمت کرد
شاید قرار است زندگی به ما یاداوری کند که زمانی نوزادی بودی ضعیف و ناتوان و دیر یا زود به ان دوران بازخواهی گشت ، چرا اینقدر مغرور هستیم؟
شاید هم باید بفهمیم زمانی که متولد میشویم انسانی هستیم ضعیف و بی چیز که نه چیزی برای دفاع دارد و نه قدرتی ،
و زمانی که پیر میشویم و به سمت مرگ میرویم باز هم نه چیزی داریم و نه چیزی میتوانیم ببریم و نه قدرتی برای جلوگیری از ان داریم
شاید قرار است بفهمیم تنها اعمالی که بین دوره کودکی تا پیری انجام میدهیم همان محصول و ثمره و دلیل وجود ما در این زندگیست
شاید قرار است بفهمیم فرصت کوتاهی داریم برای اینکه نقش موثری در این زندگی داشته باشیم
براستی چرا برخی ها هستند که حتی وقتی سال ها از مرگشان می گذرد باز هم احساس میکنیم که هستند و موثرند ؟
و برخی به یکسال نرسیده نزدیک ترین کسانشان دیگر حتی به یادش هم نمیفتند…
شاید این بخش کوچکی از درس های زندگیست که ما باید بفهمیم
بیراه نگفته اند که زندگی بزرگترین اموزنده است